Terapia poprzedzona jest konsultacją/ diagnozą, obejmuje wywiad z Rodzicami, dotyczący dotychczasowego rozwoju dziecka, badanie rozumienia i nadawania mowy, ocenę budowy aparatu artykulacyjnego oraz funkcji prymarnych (min. oddychania, połykania), badanie artykulacji i słuchu fizycznego i mownego. Jeżeli jest to możliwe kończy się diagnozą logopedyczną/ neurologopedyczną i ustaleniem planu terapii lub zaleceniami.
Czasami w celu poszerzenia diagnozy konieczne jest wykonanie dodatkowych badań lub wizyta u innego specjalisty (laryngologa, audiologa, ortodonty, fizjoterapeuty, neurologa).
Terapia logopedyczna jest skierowana do dzieci, z wadami wymowy, zaburzeniami wyrazistości mowy, prostym opóźnionym rozwojem mowy.
W ramach zajęć prowadzone są ćwiczenia wstępne (min. usprawnianie warg i języka, oddychania, połykania, ćwiczenia głosowe, ćwiczenia słuchu mownego) z wykorzystaniem terapii miofunkcjonalnej. Ćwiczenia te rozbudowuje się lub zawęża w zależności od potrzeb, przyczyn i rodzaju wady wymowy. Następnie prowadzone są ćwiczenia właściwe z zakresu korekcji wad wymowy oraz ćwiczenia stymulujące rozwój dziecka (rozwijanie słownictwa czynnego i biernego, koordynacji wzrokowo – słuchowo – ruchowej, pamięci, myślenia, orientacji przestrzennej).
Terapia neurologopedyczna przeznaczona jest dla dzieci, które wskutek różnych czynników (okołoporodowych i rozwojowych, urazów, chorób, wypadków) utraciły lub mają trudność z opanowaniem prawidłowych zdolności komunikacyjnych: z afazją/ dysfazją, niedokształceniem mowy o typie afazji, opóźnionym rozwojem mowy, jąkaniem, mutyzmem.
Terapia ta obejmuje szeroki zakres ćwiczeń i technik, dostosowanych do zaburzenia mowy które mają na celu pobudzenie, poprawę umiejętności dziecka w zakresie biernej i czynnej mowy, języka oraz komunikacji wraz ze stymulacją procesów psychicznych wpływających na kształtowanie się mowy, tj. uwagi, pamięci, myślenia. Wybór metod terapii zależy od rodzaju zaburzenia oraz indywidualnych potrzeb dziecka.